I ei stadig meir utrygg og militarisert verd er den norske fredsrørsla svakare enn på lenge. Tilstanden kan verka som eit paradoks. Ein skulle kanskje tru at behovet for dei gjorde at fredsorganisasjonane fekk eit oppsving nærmast av seg sjølv. Eg trur forklaringa heller er motsett: At militariseringa av verda har ein avleggar i det offentlege ordskiftet. Når Natos generalsekretær nærmast får bli uimotsagt med utsegna «våpen er vegen til fred», bør det vera ein vekkjar om kor sterkt hegemoniet er. Reaksjonane mot dei som ytrar seg til fordel for diplomati, lågspenning og tillitskapande tiltak kan vera nådelause.
Me må utfordra det militaristiske hegemoniet. Pasifistane kan ikkje klara det åleine.