I periodar har eg vore ekstremt oppteken av bestemte forfattarskapar. Då eg budde eit drygt år i den vesle bygda Rossfjordstraumen i nærleiken av Finnsnes, las eg alt eg kunne få tak i av Aksel Sandemose. Eg las bokstavleg talt «som et nesehorn med hjernebetennelse».
Vi veit ikkje kva som vil skje. Dikta til Lars Norén opnar plassar der det uvisse kan koma til.
Det ukjente kjem. Ver trygg på det.
