Sett frå lenestolen min handlar presidentvalet i USA om å sitja still og sjå på at folk som landet vårt har gjort seg avhengig av, som me har bygt forsvar og tryggleik på, skyt seg sjølve i føtene. Ikkje berre har dei ein nominasjonsprosess der dei beste kandidatane blir luka ut ein etter ein. Ikkje berre tviheld dei på eit utdatert system der den som får flest stemmer, likevel kan tapa valet. Dei greier ikkje eingong å telja opp stemmesetlane utan å gå i ball.
