Han er ein av mange. Ein av dei mange som ber ei ekstra stor bør, ein av dei me klappar for. Ein av dei som ikkje vik unna, men som viser kva dei er laga av. Som veit at eit feilsteg vil vera fatalt, som ein skulle tru var overvelda av stress, men som på forunderleg vis har eit smil på lur og tid til ein prat.
Me skal ikkje tilbake. Me skal vidare, og møta andre kriser.