«Poesien er ein nøkkel / som leitar etter ein lås / der det før ikkje var nokon lås.» Dette diktet, sitert i heilskap, er typisk for Einar Økland sin underfundige måte å uttrykka seg på.
Oppsplitta: Einar Økland diktar om å ikkje kjenna seg sjølv.
Ingenting på alle kantar
