På kino skjer innvandring i all hovudsak til USA og EU frå resten av verda. Det snevre perspektivet underbyggjer ei førestilling om at Vesten er staden der våre delte draumar om framgang og lukke kan bli realiserte. Det gjer Abderrahmane Sissakos «Black Tea» interessant berre ut frå si miljøskildring. Hovudhandlinga i den sanselege og språkmektige filmen er nemleg lagt til Guangzhous afrikanske bydel, på folkemunne kalla Sjokoladebyen.