Jeg er trist og ensom. Legg hendene deres på manen min så jeg kan kjenne at dere er der, og la oss gå videre på den måten.»
Reisen gjennom barnelitteraturens historie er en vill, eventyrlig ferd.
Avsløringar kan vere viktige nok, men litteraturen er meir enn eit spel.
Denne hausten har eg fundert ein heil del på spel. Ikkje berre på spel som i sjakk (ja, eg les også Sally Rooneys nye roman), men spel som ein måte å sjå verda på. Det er nemleg ei haldning som har gått frå å vere eit perspektiv blant andre til å gjennomsyre alt.