Det er stor avstand frå det folkelege engasjementet som har skapt idretten og pampane på toppen som forvaltar han. Det europeiske fotballforbundet Uefa er så usikre på seg sjølv at dei bøtelegg klubbar for det dei kallar «provoserande meldingar av krenkande natur». Uefa har sjølvsagt reglar som dette for å verne spelarar, supporterar og andre mot rasisme, homohets og kvinnehat, som finst på mange fotballtribunar.

Den same paragrafen bruker dei òg for å verne seg sjølve. Då Brann spelte mot austerrikske St. Pölten i vinter, ropte supporterane «Uefa mafia». Det svarte Uefa på med å gje Brann ei bot på 5000 euro, om lag ti prosent av premiepengane for å vinne kampen. Akkurat den kampen var eg ikkje på, men eg har stått mange gongar på tribunen og ropt det same. Som styreleiar i Brann Aslak Sverdrup skreiv om hendinga i The Guardian, er det éi gruppe som ikkje treng det vernet: fotballpampar.

Kampen mellom toppen og botnen vil halde fram. Den første kampen Brann spelte etter St. Pölten, var svaret eit stort banner med ein påmålt sjekk på 5.000 euro for å bruke ytringsfridomen. Svaret frå Uefa er truleg ei ny og kanskje større bot, for det er slik dei har handtert denne typen situasjonar overfor andre klubbar. Over heile Europa ropar supporterane ut «Uefa mafia», og det einaste svaret dei får, er mafiametodar. På ein eller annan måte må ein byggje bru mellom toppen og botnen i internasjonal fotball. Ytringsfridom er ein enkel stad å starte.