Det var no i august. Eg kom brått på sjukehuset, og til sist hugste eg ikkje noko som helst, men eg vakna seint på morgonen dagen etter. Det var ei framand ung sjukesyster som kom inn til meg. – «Sjå, no er du vaken», sa ho, «eg var her for lite sidan, men då svav du so godt, eg vilde ikkje vekkje deg».