Hokatten Ronja var to månader då ho kom hit. Den første tida åt ho ikkje opp maten ho fekk. Var porsjonen snau, låg halvdelen att. Fekk ho rikeleg, låg like mykje mat att. Etter nokre veker kjende ho seg trygg på at det vart eit neste måltid og tok sjansen på å tømme skåla. Ho fór åt som mange rovdyr. Hunden grev ned bein, jerven gøymer delar av byttet. Framtida kjenner me ikkje, og det er viktigare med reservar enn full mage.
Hokatten Ronja forstår noko Støre og Vedum ikkje forstår.