Hadde eg følgt betre med i bokmeldingar og forfattarintervju, hadde eg visst at Vigdis Hjorth var inspirert av Arne Garborg då ho skreiv «Er mor død». Som det no var, fekk eg gleda ved å finna det ut mens eg las. Først ein dåm av «Kolbotnbrev» i den sarkastiske måten som hovudpersonen Johanna skildrar sin eigen utanforskap på. Og når ho leiter etter sinnsro hos «min rette mor, skogen der jeg har laget rede», er det full opning mot «Den burtkomne Faderen», der den ulukkelege sonen prøver å avslutta leitinga etter Gud: «Og Faderen er burte; men naar Dag lid til Kvelds, gjeng eg heim til ho Mor, til mi rette Mor: heim til Naturi.»
Kan du ikkje få velsigninga, kan forbanninga gjera same nytte.