Da eg såg framsyninga «Ways of seeing» kom eg til å tenka på den italienske teatermannen Dario Fo, som Svenska Akademien, i ei av sine lyse stunder gav Nobels litteraturpris. Han vart kontinuerleg overvaka og avlytta av politi og etterretning. Der han spelte, stod politiet parkert utanfor, klare til å gripa inn viss han gjekk over streken. Fo skaffa seg da avlyttingsutstyr og «tappa» politisamtalane, som han i sin tur kringkasta til publikum med kommentarar og sketsjar til jubel og lattersalvar. I «Ways of seeing» bygger ein komiske haugar av rusk og rask og ligg på lur og «overvaker» bilete av husfasadar der overvakingsmakta bur, før tidlegare høgsterettsdommar Ketil Lund kjem inn og samtalar om utviklinga i det moderne norske overvakingssamfunnet.