I eit par vanskelege år i ungdomen var eg ven med ein eldre mann som budde i sin eigen kjellar. For å unngå å bli nedrend av folk han ikkje likte, hadde han sett ut rykte om at han heldt til ein heilt annan stad. Huset låg alltid med mørke ruter, og dersom den kvitmåla hagegrinda blei opna utanom avtale, blei inntrengjaren automatisk fotografert av eit kamera som var løynt i ein fuglekasse oppi eit tre.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.