Ein gong i 1960-åra kom det opp eit skilt ved eit bur i den zoologiske hagen i Paris: «This animal is vicious; if attacked, it defends itself.» Var det ein språkfeil? Var den franske omsettaren ustø i engelsk? Eller var skiltet tvert om eit språkleg raffinement? Iallfall gjorde formuleringa ein merksam på ei spesiell form for aspektblindskap, nemleg den som slår ut slik: Dersom «den Andre» (eit dyr eller ei folkeeining) blir farleg som ein direkte konsekvens av det «vi» gjer, vil dei aspektblinde oppfatte den Andre som vondskapsfull, lunefull og uføreseieleg.