Nynorsken er samstundes i sin sterkaste og mest sårbare posisjon nokon gong. På den eine sida bryt den gjennom som fullt akseptert språk på felt som populærkultur og massemedia. Samstundes kjem harde åtak på infrastrukturen språket er avhengig av. At nynorsken blir teken i bruk på nye arenaer er uttrykk for at språket har vorte heilt normalt. Det er ikkje lenger spesielt at ein tekst er på nynorsk. Sjølv om den er på nynorsk, er det innhaldet og uttrykket som når fram. Eg høyrer ofte folk seia at dei ikkje la merke til om noko var på bokmål eller nynorsk.