I 1881 skreiv Karl Marx eit høfleg brev til Vera Sasulitsj, der han understreka at den russiske mir’en kunne vere grunnlaget for ein type «agrarkommunisme». Industriproletariatets «revolusjon», derimot, var utelukka i det sterkt uutvikla Tsar-Russland, på lang tid. Noko, men ikkje nok, hadde endra seg i så måte i oktober 1917. Bolsjevikrevolusjonen kom av den enkle grunn at der var eit maktvakuum i Tsar-Russland som berre arbeidar- og soldatråda kunne fylle. Når Lenin nytta harde middel «umiddelbart», var det fordi han forstod at berre fred med Keisar-Tyskland kunne berge landet frå å gå i oppløysing. Tsarvenlege krinsar og den einaste sosialdemokraten i Duma’en, Kerenskij, ville halde fram ein absurd krig, som ville ført til fullstendig «partering» av landet. Bolsjevikrevolusjonen var svært fredeleg fram til sommaren 1918. Då kom dei militære intervensjonane utanfrå ,som øydela det som i utgangspunktet var eit radikalt politisk eksperiment.