Det var fint å vera ung på syttitalet, då sommarnatta var altfor lys til å sovast bort. Snart skulle sola stå opp for ein ny tidsalder med fred og glede på ei grøn jord. Me trudde i det lengste det beste om Mao-Kina, og då den korrupte sjahen av Iran blei kasta av trona, gjekk det fleire veker før me skjøna at dei alvorstunge prestane som overtok makta, drog landet ned i driten.