Det er så mykje meir med husa langs fjorden enn det auga kan sjå frå vegen», står det ein stad mot slutten av Marit Eikemos «Vi er brødrene Eikemo». Setninga summerer opp ein vesentleg del av det ho har drive med i forfattarskapen sin dei siste åra: I fleire bøker har romanpersonane hennar romstert rastlaust rundt i husa og liva sine, handla og henta gjenstandar på Finn, møblert og ommøblert. Frå utsida ser det ut som vanlege liv i Det norske hus; frå innsida ser vi både livstrådane som viklar seg rundt lampeføter og sofabein og saumane som syr dei inn i samfunnet rundt.