Ein gong, ja for berre eit drygt tiår sidan, kunne teaterkritikarar i hovudstadspressa småminka seg til kalla Jon Fosse ein «samlebåndsforfatter», som ikkje burde ha fått Ibsenprisen i 2010. Fosse var Europas mest spela samtidsdramatikar, men Aftenpostens dåverande kritikar kunne slå fast at «har du sett ham tre ganger, har du sett ham nok».