Det var svarte småe hellor som det låg tjukt av burtetter strondi. Dei var ustøde og vonde å gå på. Ikkje vind, men lell kom det store tunge bylgjor frå eit uvêr langt burte og seig hjelpelause høgt upp i dei svarte strandsteinane, eller dei krustes mot store faste steinar fyre strondi og sende eit kvitt gov til vêrs. Det var varmt, og det var svalande å sjå på det kvite govet når eg berre hadde trygt fotefeste åt vinstrefoten på dei svarte strandsteinane.