Finst det eit undertrykt kvinnehat i kulturen, som publikum, helst menn, kan ta ut i kunstopplevingar? Grethe Fatima Syéd hevda det i si mykje debatterte lesing av Dag Solstads «Genanse og verdighet» (Agora nr. 4/22-1/23). Det er ein interessant påstand, men det er ikkje liketil å dokumentera publikums drifter og reaksjonar i møte med litteratur. I eit kulturelt fellesskap som kinoen, er det annleis.
Ny norsk dramatikk for barn i ei oppføring som var eit halsbrekkande stykke teater.
Barns rettar og oppvekstvilkår har lenge vore på dagsorden. Men framleis blir fleire millionar jenter gifta bort kvart år, og barnearbeid er langt frå avskaffa. Her heime veks alt for mange barn opp med omsorgssvikt og overgrep. Og sjølv blant den generasjonen som meiner dei set barna i høgsetet, er mange meir opptekne av å dele bilde og videoar av ungane på nettet enn å sjå dei i kvardagen. Dette har lenge oppteke dramatikaren og litteraturvitaren Gunnar Hauk Gjengset, og for fire år sia skreiv han dramaet «Kråkeslottet». Det handlar om barn med ulik kulturell og nasjonal bakgrunn, men som har det sams at dei ikkje blir sett, og som difor lurer på kva dei skal gjere med det.