På 1700-talet var det fisken som heldt liv i folk langs kysten. Storingane kalla seg væreigarar, men folk sa nessekongar. Dei hadde med god hjelp frå både fut og lensmann skaffa seg handelsprivilegium. Nokre dreiv gjestgiveri, med makt frå kaikanten til soverommet. Knut Hamsun har skildra dette livet der Ferdinand Mack eigde både folk, fe, fisk og framtida. Den som sette seg opp mot nessekongen, ville det raskt gå ille. Fiskarane var i fleire hundre år makteslause. Men føremonen var at folk kunne sjå nessekongen anten på bua eller brygga. Forfattaren Magnar Mikkelsen har skildra dette med folket sine stemmer i «Hundre år under pisken» (Albatross forlag 2008:90): «Æ har vært og levert fisk i Lofoten til 18 krona for 100 lofotfisk. På slutten måtte vi telle til 120 for å få 18 krona, tenk dæ det!»