Eg har gjort mitt beste, og sjølvsagt vil alle krevja meir, seier Lars von Trier over rulleteksten til første episode av «Riket Exodus», og, ja, sjølvsagt har den allvitande forteljaren og serieskaparen rett også i dette. Å vekkja til live 1990-tals tv-drama er oftast ein førehandsdømd fiasko, å laga eit siste kapittel på ein ny-klassikar som Triers formmessig og tematisk banebrytande «Riget» (1994,1997), er direkte dumdristig. Likevel er det med ei sitrande glede ein vender tilbake til det heimsøkte Rikshospitalet i København. «Riket Exodus» vil kanskje ikkje skaffa serien nye og yngre tilhengjarar, men det er ei stadfesting av statusen til den visuelt radikale originalserien, at dei (nærast bokstavleg) sjukeleg gule og kornete, men også plastiske videobilda framleis er verkar «friske». Om ein kan bruka eit slikt ord om «Riket».