Det er med bøker som med menneske: Dess meir ein har høyrt om dei, dess meir feilaktig blir det biletet ein dannar seg av dei. Når ein endeleg møter dei ansikt til ansikt, og det viser seg at dei verken er krevjande eller tungsindige, men tvert om sjølvironiske og kloke, kjennest det som å ha gjort ei grensesprengjande oppdaging.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.