Du kan bla til neste sideBla med piltastene

At «Fredriksen-rommet» ikkje er fylt med kvite menn, er vel og bra – men som kuratorisk strategi er det ekstremt tynt.

Malt opp i eit hjørne

AnmeldelseMeldingMaria Horvei
TRYGT: Sjølv om verksutvalet i det såkalla Fredriksen-rommet er mangfaldig, er det på inga måte dristig. I forgrunnen Louise Bourgeois’ skulptur «Untitled» (2005), i bakgrunnen målerier av Lee Krasner og Lynette Yiadom-Boakye. FOTO: ANNAR BJØRGLI Annar Bjørgli

Gode verk i mildt sagt springande samtale med kvarandre.

Nasjonalmuseet, Oslo

Ein familie med (tilnærma) uavgrensa midlar til disposisjon, eit nasjonalt museum med eit aldri så lite press på seg for å inngå lukrative samarbeid med private aktørar. Eit enormt nytt bygg som skal fyllast med permanente og ambulerande utstillingar, eit kunstinteressert søskenpar med tvilsam likviditet på den kulturelle kapitalkontoen. Kva kan gå gale?

Vår meldar besøkte utstillinga før verk av Agnes Martin og Faith Ringgold var blitt installerte i rommet. Installasjon av Carmen Herreras verk var framleis ikkje avklart.