Krig var eit av fleire tema i Hanna Dahls oppsiktsvekkjande gode debut frå 2015, novellesamlinga «Rønneimperiet». Når ho no grev djupare i tematikken i romanen «Kraft», er det dei trivielle sidene som trer fram: soldatlivets praktiske og materielle realitetar, ei vond tå, nervøs kjekling, mislukka oppdrag, vakthald og venting. Verkar det heile brått mindre trivielt om eg legg til at forteljaren er ein nordmann som slåst på tysk side under andre verdskrig?