I ei av diktbøkene til Kolbein Falkeid, «Vagabondering» frå 1979, finst eit dikt som minner oss på at vi har altfor mange hol i lommene. Patentløysingane ramlar rett ut. Vi gjer betre i å lytte til dei signal vi får frå andre menneske og anna liv. Leve med. Leve seg inn: Lidelsens stumme språk / forstår jeg, men også latterens store bokstaver. Dette er ein formel for poeten Falkeid – det store spennet, nedteikninga av livets mangfaldige signalsystem.