Hvorfor blir ikke barn, ungdom og lærere skjermet?

Avgjerda om bombinga av Libya gjekk gjennom Den utvida utanriks- og forsvarskomité (DUUFK). I haust kunne ein lese i Aftenposten om spenningar innanfor DUUFK, då representant Moxnes kommenterte ein allment kjent lekkasje om USA-spionasje av Noreg. At saka skulle handsamast i DUUFK var kommunisert gjennom fleirfaldige pressemeldingar. Moxnes gjentok sine eigne utspel frå møtet til avisa Klassekampen. Representant Tetzschner (H) gjekk til Aftenposten og skulda Moxnes for å ha brote tausheitsplikta si. Han omtala Moxnes som ein «oppslagsprofitør». Harberg-utvalet leverte 1. februar ein større rapport, der ein også behandla tausheitsplikta i DUUFK. Dei skriv:

Nedstenging av barnehager og skoler er siste skanse for politikere som styrer etter økonomiske insentiver. I alle utbrudd er nedstenging av skoler og barnehager det nest siste verktøyet i verktøykassa før full nedstenging. Det er «et verktøy som må tas ut av verktøykassa» sier Guri Melby, som uansett smittepress vil holde skoler og barnehager åpne! Men: Er det klokt og riktig at barn, unge, småbarnsfamilier og lærere stadig plasseres i førstelinjen i krigen mot koronaviruset når smitte kan unngås?

Er du en ung kvinne i 20-åra med et lite barn og uten fast jobb, så er faktisk ikke spørsmålet om hvor iskantsona skal gå det du tenker på først om morgenen.
— Maren Irene Gåre Bakkevoll og Silje Vollan Nilsen i Nordlys

Kva må endrast etter Libya?

Overhørt