Eg har hatt lukka med meg og berga meg fram gjennom stort og smått til eg no vart åtti år. I nokre år har eg rett nok vore plaga av å verta overlag heit i fotebladi. Utpå notti kan det draga med seg leid senadrått i fot og legg og serleg i lår. Difor ligg eg stødt i sengi med føtene stikkande fram til kjølings frå under dyna, og serleg fyrst på notti, for når mage og tarm har gjort undan kveldsmaten, då kjennest det som heten dovnar. I ein hyggjekveld hjå bondekvinnelaget fekk eg den rådi for senadrått å stå med nakne foteblad på kaldaste golvet i stugo. Det har tidt vore meg til stor hjelp.