Karsten Aase-Nilsen er skribenten som nyleg fylte to avissider med friske påstandar om innhaldet i ei bok han ikkje hadde lese. I eit nytt innlegg den 20. oktober røper han kva ærend han eigentleg var ute i, og set dermed punktum for vidare ordskifte oss imellom. Det er liten grunn til å diskutera med ein motpart som ope vedgår at han primært ikkje er interessert i sak, men i person. Medan mine personlege eigenskapar er ganske uvesentlege, er saka derimot eit hovudkapittel i Susan Neimans «Learning From the Germans», som opnar med den forkjetra tesen: «Aust-Tyskland gjorde ein betre innsats for å arbeida seg ut av nazifortida enn Vest-Tyskland.» Aase-Nilsen får seg til å kalla dette «et utsagn med uklar betydning uten spesfisering.» I boka vil han sjå at Neiman brukar 50 – femti – sider på nettopp å spesifisera og drøfta den same utsegna, før ho etter mange samtalar, sjølvstendige undersøkingar og refleksjonar summerer opp kapittelet slik, i mi omsetting: