Førre månad brukte eg ein del tid på å tenke på ein mann som, under dekke av eit falskt kvinnenamn, hadde lokka til seg nakenbilete frå eit titals jenter på Instagram. Det var ei trist, men ikkje uvanleg soge frå kjønnsmarknaden anno 2020, der den lystige flørten ikkje sjeldan dreg med seg ein understraum av mørkt og kontrollerande begjær. Moglegheita for anonymitet og misvisande profilar gjer at menn kan presentere seg som kvinner – og for så vidt kvinner som menn. Ikkje heilt ulikt det som skjer i skodespela til William Shakespeare, som eg denne våren har snakka meg gjennom i ei digital samtalerekke på Nasjonalbiblioteket.