Eg undrar meg over kva utanriksministeren drøymer om når ho søv? Er det overvekt av gjerdestolpar og folk med stridshovud? Er det rom for å drøyme utanfor Natoalliansen, flanker, flater, utanfor det «forsvarlege», avskrekkande forsvaret. Ein kan få inntrykk av at det er noko statisk, nærast ein naturlov, at kloden må vere rusta opp til å utslette oss fleire gonger. At det ikkje er kriminalisert å starte ein krig. Ikkje er atomvåpen så farlege heller, så lenge dei hopar seg opp i «snille» land. Det er mest så vi gløymer at alt er menneskeskapt, på grunn av tallause, meir og mindre tilfeldige historiske hendingar.