Ein god romantittel både oppsummerer og legg dimensjonar til ei forteljing. Birgit Alms siste roman, «Ensom planet», slo meg først som eindimensjonal. Ja, forteljaren Karianne er einsam, og uføretrygda Boris som er død, og som ho skal rydde leilegheita etter, var fattig, sjuk, alkoholisert og endå meir einsam. Før han la ut på siste reis – via Kina – studerte han reiseguiden «Lonely Planet China», så der kjem altså planeten inn i biletet. Boris oppdaga nok at ein ikkje så lett reiser frå einsemd. Så fann eg ein artikkel på forsking.no om at astronomar har oppdaga ein ung planet som driv fritt rundt i verdsrommet, utan bane, solsystem og sol. Dermed vart tittelen ein romodyssé av eit poetisk bilete som rommar mykje av vår framandgjorde samtid.