I Luther-året er det ikkje anna å venta enn at teologar, professorar og emeritusar uttalar seg panegyrisk om kor avgjerande reformatoren var for demokratiet og velferdsstaten. Ja, for kvinnefrigjeringi med. Og dei hev sjølvsagt rett. Det dei i sin blygskap ikkje nemner, er alle dei store menn som gjekk i førevegen, og som var minst like uomberlege. Ja, kvifor ikkje trekkja dei verdshistoriske linene like attende til byrjinga på all sivilisasjon? For kva skulle det blitt med oss utan Moses og dei ti boda han mottok frå høgste hald på Sinai-fjellet?