At vi søkjer oss ein kulturell kanon kan tyda at vi er råka av kultursorg. Det er ein avart av lengt etter gullstandarden. Ein ottast verta heimlause i eige land. Eg kjenner det, eg vert meir og meir framandkulturell. Eg skulde så gjerne ha kunne skulda på nokon framande. Men dei leste endringane er komme innanfrå. Dei som er komne utanfrå har med andre ting enn folkeflytting og hit flyte heidningar å gjere. Mickey Mouse og halefinnane på Chevrolet Impala, «Whole Lotta Shakin’ Goin On», Hemingway og Bob Dylan har hatt meir å seia enn imamar og mullaar, Krekar ikkje unnateken.