To kvinnelege emissærar ringer på hos Anton. Det er september, men så varmt at han «kan nesten høre fettet frese mens folk brunes». Dei vil snakke med han om frelsa, men han har stygge tenner, har ikkje vaska korkje seg sjølv eller husværet og har ingenting å byda på. Men emissærar gir jo ikkje opp så lett, og den yngste av dei vil gjerne komma attende: