Før ei ti sea jekk e ette gatudn i den byen som heite Tartu lengst sø i Estland. Dæ va so trivele, dæ va gøtt i vêre, ein varm vårdag i april. E kom te ein øpen plass. Å der på ein høg murfot myljo grøne grasbakka va dæ ein bronsestøyft åvadel tå ein berrhøvda svær kar, å ette dæ e kunna sjå va'n kledd i ein romersk toga, men ette dei våpne å jelmadn å slikt som kransa murfoten laut'n ha left fyrst på 1800-tale. E fata reisehøndbokji mi.
Du kan bla til neste sideBla med piltastene