Straks utanfyre domkyrkja såg eg ein slags løyndegang gå inn i jordbakkjen. Det var vel noko av det som fanst att burtigjenom etter borgi som dei tyske ordensriddarane tok til å byggje etter at dei hadde kuva og trælka estarane i denne landsluten i 1224. Til den tid hadde dei gamle estarane kalla borghøgdi si for Tarbatu. Avdi eg såg ljos i andre enden av gangen gav eg meg tvikrokut i veg under teglsteinstaket. Noko høgare var det ved utgonga, og det lukta tydeleg piss der, og brått kjende eg òg at blæra var full, hunden i meg lyfta bakfoten, og dimed nytta eg høvet i lag med kvende og karar frå dagens Tartu, og lell tykte eg det vart sogesus yver handlingi.