Eg skal vere den første til å innrømme at eg ønskte å provosere i kronikken min 25. november, då eg tykkjer at desse overgripande spørsmåla er viktige å diskutere for oss som er opptekne av tilhøva til det nynorske målet. Det eg hevda var at eit målføre er eit grammatisk system med særdrag, og ikkje noko anna enn det. Ein vert ikkje immun mot noko som helst av å vere «motkulturell» i seg sjølv. Eg kan ikkje sjå at dette er uklart, snarare tvert om.