Hovudproblemet til Attac er at vi etter kvart har vorte ramma av sandkassesyndromet. Dette syndromet går ut på at i staden for å prøve og delta i den breie offentlegheita, der politiske aktørar som ynskjer auka oppslutnad vender seg, så blir aktiviteteten innovervendt. Den politiske kampen vert omgjort til interne konkurransar der det vert om å gjere å vere big in Klassekampen og utover det å halde andre på trygg avstand. Asbjørn Wahl (Klassekampen 7. april) presterer jamvel å kritisere avisa Klassekampen fordi avisa tar opp journalistiske interessante saker om Attac og LO på ein måte han meiner er «sensasjonsjournalistikk». Sandkassa vert for stor! Sandkasseklubben meinte i si tid at Le Monde var for borgarleg til at Attac kunne takke ja til ei info-side der i kvart nummer, no er det altså Klassekampen som ikkje lev opp til standarden.