Du kan bla til neste sideBla med piltastene

Filmkritikk og vald

Guri Kulås
  • I helga var det norsk premiere på Quentin Tarantinos «Kill Bill» ? ein film som blir marknadsført som den mest valdelege nokon sinne. Den amerikanske regissøren har sidan debuten «De hensynsløse» (1992) hatt stempel som underhaldningsvaldsregissør hjå publikum og som nyskapande stilist blant filmkritikarar. Suksessen med «Pulp Fiction» fekk tallause kopistar til å imitera det ein kan kalla den ironiske, intertekstuelle stilen hans – der populærkulturelle klisjear blir kommenterte, vridne på og gjorde narr av. Om herminga har slitt hardt på uttrykket, er ein ny «original-Tarantino» enno i stand til å rykka til topps på billettsalsstatistikkane både i USA og Noreg. Men no er ironien og leiken borte – «mest valdelege film» er ein reklame som lovar at Tarantino etter seks «uproduktive» år innfrir forventningane. For det billettkjøpande publikummet har nok alltid meint at den dyktige handverkaren Tarantino overgjekk valdsfilmane han parodierte i blodig elegante grafiske uttrykk.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent