På sjølvaste varmerekord-dagen rykte LO-leiar Gerd-Liv Valla ut i NRK med ei flengjande klår åtvaring til SV: Dersom ikkje partiet vil støtta ei EU-søkjande Ap-regjering i 2005, støttar SV høgresida! Ein skulle tru det var sjølvaste valkampgeneralen i Arbeidarpartiet som bles i gong til ein langvalkamp – og ikkje LO-leiaren som markerte politisk ståstad. Det er SVs EU-standpunkt som er problemet for LO-leiaren – etter at Jens Stoltenberg kunngjorde at for hans parti er det viktigare å søkja om EU-medlemskap enn å sikra ei fleirtalsregjering til venstre etter komande stortingsval. Til liks med Jan Petersen, som seier EU-medlemskapen er viktigare for Høgre enn å vera i regjering med KrF. Det er for så vidt greie og tydelege standpunkt for begges vedkomande . Det Stoltenberg, og i alle fall Valla, synest å ha gløymt, er at eigne standpunkt jamnast fører til konsekvensar. Og i vaksenverda er det slik at ein må ta konsekvensane av eigne val. Er det viktigare for Stoltenberg og Valla å koma med i EU enn å etablera ei regjering til venstre i norsk politikk, ja, så er det Aps – og Vallas – val, ikkje SVs.