Der riksvegen gjekk upp frå fjordbygdi stod eg og venta og såg bussen koma langt burte. Trygg og sikker gjorde han ein stor sving inn på haldeplassen og stana framfyre meg. Sjåføren steig lettbeint or, kjende døri, kjende troppestegi, var heimekjend, tok sekken min, grannvaksen og snøgg i snuen, og kor fin han var med myrkeblå brok, raud vest og raudt slips og kvit skjurte.