I riksforsamlinga på Eidsvoll i 1814 delte representantane seg i to flokkar: Ein som sa ja til å gå saman med Sverige, og ein som heldt på sjølvstendet. Brukseigar Jacob Aall var i fyrstninga mellom dei som heldt på sjølvstendet, men gjekk så over til unionspartiet. I eit innlegg han heldt, vart det smått i senn klårt at han hadde skifta side. Theis Lundegaard, bonde og jekteskippar frå Lyngdal, merka tidleg i innlegget til Aall at eit partiskifte var på gang. Då reiste han seg halvt opp og sa: «Dar smatt ålen i fossen!» No ser det ut til at det smett ålar i fleire fossar. I tilhøvet til EU «signaliserer» enkelte av dei som har ein slags posisjon, at dei vil vurdere standpunktet sitt eller at dei no er overtydde om at medlemskap i EU ikkje er til å kome utanom. Og meiningsmålingane syner ei «Aallsk vandring» mot standpunkt for EU. Dei fleste let seg skremme av brotsjøar i næringslivet utan å sjå eller røkje etter kva krefter det er som driv fram desse bylgjene.