Ei hending i heimen ein laurdagskveld i vinter satte i gang ein diskusjon rundt det å vere medmenneske. Det ringte på døra, og der stod det ein litt skakk og skeiv kar i femtiåra med oransje boblejakke og bedande auge. Tiggar, tenkte eg umiddelbart. Men karen snakka svensk og fortalde at han hadde besøkt ein kamerat i byen, og no måtte han ha ei drosje, - om eg kunne hjelpe? Han skulle til Hamar sa han. Tankar om kva slags lureri dette var, svirra gjennom skallen medan eg leita fram telefonen og bestilte.

Etter kvart gjekk det opp for meg at svensken rett og slett var full, noko han bekrefta med å ta overhaling på glatta så han måtte hjelpast opp. Vel oppe igjen forsikra han om at både Thomas Wassberg og Gunde Svan ville kome til å takke meg.

Drosja kom, og svensken krabba inn og blei sitjande og diskutere med ein drosjesjåfør som hadde avgrensa norskspråkkunnskap.

Innomhus gjekk diskusjonen på kva ansvar vi har for ein tilfeldig gjest. Ja, for nøden hadde ringt på akkurat vår dør midt i laurdagskosen, og sjølv om det ikkje sto om livet, så var der eit medmenneske der ute som trong hjelp.

Eit moment var at dette var sjølvpåført. Dermed var vi midt inne i den historiske diskusjonen om «verdige trengende». Kven er det? På 1800-talet kunne det vere enker og barn av formuende som overklassa tok seg solidarisk av. I dag har vi ei rusomsorg og eit Nav som skal hjelpe alle som treng det.

I eit pressa helsevesenet skjer det stadig at pasienter blir nekta dyr behandling på grunn av røyking, overvekt og liknande. Om «sjølvforskyldt» skulle vere kriteriet for ikkje å hjelpe, ville vi ha sleppe billig unna.

Kva med flykningar frå Afrika? Dei valde å flykte, ville kanskje nokon hevde. Og no kjem det tusentals flyktningar frå Ukraina. Den eine gruppa stansar vi på Europa sine grenser med våpen, den andre hentar vi med bussar og ynskjer velkomne.

Eg hadde invitert den besøkjande inn, men han ville ikkje. Likevel kjende eg eit stikk av dårleg samvit då eg såg svensken stavre seg bortover gata, pengelens og kasta ut av drosja som han var.

I mange tilfeller har ein kun sekunder på å bestemme seg for om ein skal hjelpe når ein ser eit medmenneske i naud. Du rekk ikkje å alltid å vurdere om dei er «verdige trengende». Og som kona mi sa: Om barna våre ligg i ei grøft, ynskjer vi at dei får hjelp same kor sjølvpåført rusa dei er.

Mødre skal ein lytte til anten det gjeld barn, flyktningar eller fulle svenskar som ringer på døra di ein laurdagskveld.

Høyesterett i New York i USA har fått en tung sak på bordet. Retten skal avgjøre om den 45 år gamle elefanten Happy kan defineres som en person, skriver ABC7. Gruppa Nonhuman Rights Project har gått til sak mot dyreparken i Bronx og krever at elefant slippes ut av fengselet sitt og over til et mer romslig område.