Kva hender med verda når mennesket prøver å forstå henne? Dette er det vesentlege spørsmålet i vår tid. Og det etablerte svaret er at mennesket formar verda i sitt bilete. Me menneskeleggjer alt, frå kvalar som syng, til tre som står vemodige og speglar seg i uutgrundelege elvar. Og misser poenget: at det er me som syng, me som speglar oss, medan plantar og dyr er i verda på sine eigne måtar.