Perspektiv

Rosenberg Fram til 6. april viser Anette Rosenberg skulptur og maleri i Galleri Lista Fyr i Rødbygget ved Nordberg Fort på Lista. Her ser vi «Hallux Valgus (skjev stortå)».perspektiv@klassekampen.no

Akkurat nå

Flush25. mars 2021

Et vårtegn er til generalforsamlinger i borettslag og sameier over hele landet.
Jeg forbereder meg ved å lese en diskusjonen på internett. Bør man, av hensyn til naboene, vente med å trekke opp på do til morgenen etter, spør trådstarter. «Bør jeg trekke opp klosettet maks én gang før kl. 01.00?».
«Selvfølgelig kan du gå på dass på natta!!» Skriver Rubies.
Det var ikke spørsmålet, Rubies. Spørsmålet var om man kunne trekke opp. Anonym bruker forteller at da hen vokste opp, var det vanlig praksis i blokka at man ikke trakk opp på do om natta.
«Det hørtes i hele blokka. Ingen av naboene trakk opp. Så vidt jeg vet har de enda ikke lydisolert leilighetene der, så kan godt være slik enda:)»
Reaksjoner kommer.
«Æsj» svarer Gjest.
Hen får svar med en gang.
«litt ekkelt hadde det vært å bare høre tisselyder uten nedtrekk, da».
«hvis naboene dine blir sure om du trekker opp etter deg så er de ekle».
Selv bor jeg i blokk, og dette er ikke en del av husordensreglene, så vidt jeg vet. Men som sagt er det snart tid for sameiemøte, så jeg har begynt å formulere et forslag til oppdatering av vedtekten.
Er dette med å trekke opp om natta et problem? Nei. Spiller det noen rolle? Nei.
Vi har ikke sameiemøte for å løse viktige problemer. Vi har det for å lage dårlig stemning oss mellom mens vi spiser twist og drikker kaffe.
Når vi drikker kaffe på ettermiddagen får vi kanskje ikke sove. Da blir vi liggende våkne og høre på at alle naboene trekker opp på do, fordi de måtte tisse fordi de drakk for mye kaffe tidligere. Det er en ond sirkel. Noen må ta tak i dette.
Vi får ikke de heltene vi trenger, vi får de vi fortjener.

Om å gå vill

I dagJon Bojer Godal, far, bestefar og oldefar25. mars 2021

Av og til har eg vingla i skogen. Visste ikkje kor eg var. Kva gjorde eg då? Jau, då var det å finne stiga attende til der eg ikkje var vill. Av og til kunne det vera himmelretningar eg såg etter. Helst var det tre, steinar, bakkar og knausar som eg kjende att. Når eg då kom dit vinglinga starta kunne eg koma meg på rett veg.
Vi er inne i ei tid som har vingla. Fotavtrykka av kulturen vår er ikkje gode. Utviklinga peikar ikkje mot gode og stabile livsvilkår. Tvert om. Det er mykje som peikar mot kriser og katastrofe. Klimaet er i ulage. Talet på artar av livsformer som lever saman med oss minkar. Talet på insekt minkar radikalt.

Den kulturen vi lever i har tufta seg på kortsiktige vurderingar. Olje har vore avgjerande viktig. Den brenner vi opp. Jordbruket baserer seg på tilførsel av fosfor som vi står i fare for å gå tom for. Vi byggjer ned produktive areal. Berre i Noreg tek vi livsgrunnlaget frå 3000 menneske kvart år på grunn av bortfallet av produktiv jord.
Handel har vorte og er det store. Ufattelege mengder varer blir transportert. Det legg beslag på areal og det brukar opp fossil energi. Det er ikkje lenger ein snikkar som kjem og lagar skåpa i husa våre. Dei kjem godt innpakka og oftast frå eit anna land enn vi bur i.

Vi har lagt oss høgt i næringskjeda og gjev menneskemat til husdyr (kjøtkonsum) og laks som vi så sender halve jorda rundt. Dette sløseriet svarar om lag til ernæringsbehovet for alle som bur i Noreg.
Vi har vingla. Kor går vegen mot trygg framtid? Om vi går attover i tid, kor var det vinglinga starta? Professor i økonomi, Sigmund Borgan, sa det slik: «Den måten som vi dyrka på fram til 1950, kunne vi ha halde på med i 5000 år til.»
Det er tvillaust slik at det viktigaste elementet i vinglinga vår er knytt til dei oljedrikkande motorane. Det finst ingen annan god veg mot ei god framtid enn å skruve ned på transport, skruve ned på dei energikrevjande industriane. Slutte med å tømme jorda for slikt som det er lite av. Slå av gatelysa. Fylle jord på alle dei breie motorvegane vi ikkje treng og dyrke mat på dei i staden.

Vi lyt fremje hest som dragkraft. Vi lyt lovprise alt arbeid som kan utførast manuelt. Vi lyt på nytt få vind i segla. Vi bør overlate luftvegane til fuglane. Vi lyt kjenne på kor godt det er å få kvile etter ein dag med blodfriskt kroppsarbeid. Vi har hender. Dei har fått kvile altfor mykje.
Jon Bojer Godal,
Av og til har eg vingla i skogen. Visste ikkje kor eg var. Kva gjorde eg då? Jau, då var det å finne stiga attende til der eg ikkje var vill. Av og til kunne det vera himmelretningar eg såg etter. Helst var det tre, steinar, bakkar og knausar som eg kjende att. Når eg då kom dit vinglinga starta kunne eg koma meg på rett veg.
Vi er inne i ei tid som har vingla. Fotavtrykka av kulturen vår er ikkje gode. Utviklinga peikar ikkje mot gode og stabile livsvilkår. Tvert om. Det er mykje som peikar mot kriser og katastrofe. Klimaet er i ulage. Talet på artar av livsformer som lever saman med oss minkar. Talet på insekt minkar radikalt.

Den kulturen vi lever i har tufta seg på kortsiktige vurderingar. Olje har vore avgjerande viktig. Den brenner vi opp. Jordbruket baserer seg på tilførsel av fosfor som vi står i fare for å gå tom for. Vi byggjer ned produktive areal. Berre i Noreg tek vi livsgrunnlaget frå 3000 menneske kvart år på grunn av bortfallet av produktiv jord.
Handel har vorte og er det store. Ufattelege mengder varer blir transportert. Det legg beslag på areal og det brukar opp fossil energi. Det er ikkje lenger ein snikkar som kjem og lagar skåpa i husa våre. Dei kjem godt innpakka og oftast frå eit anna land enn vi bur i.

Vi har lagt oss høgt i næringskjeda og gjev menneskemat til husdyr (kjøtkonsum) og laks som vi så sender halve jorda rundt. Dette sløseriet svarar om lag til ernæringsbehovet for alle som bur i Noreg.
Vi har vingla. Kor går vegen mot trygg framtid? Om vi går attover i tid, kor var det vinglinga starta? Professor i økonomi, Sigmund Borgan, sa det slik: «Den måten som vi dyrka på fram til 1950, kunne vi ha halde på med i 5000 år til.»
Det er tvillaust slik at det viktigaste elementet i vinglinga vår er knytt til dei oljedrikkande motorane. Det finst ingen annan god veg mot ei god framtid enn å skruve ned på transport, skruve ned på dei energikrevjande industriane. Slutte med å tømme jorda for slikt som det er lite av. Slå av gatelysa. Fylle jord på alle dei breie motorvegane vi ikkje treng og dyrke mat på dei i staden.

Vi lyt fremje hest som dragkraft. Vi lyt lovprise alt arbeid som kan utførast manuelt. Vi lyt på nytt få vind i segla. Vi bør overlate luftvegane til fuglane. Vi lyt kjenne på kor godt det er å få kvile etter ein dag med blodfriskt kroppsarbeid. Vi har hender. Dei har fått kvile altfor mykje.