– Livets tre! seier vennen min med eit snøft, peiker på ein lyseblå jarnkonstruksjon som reiser seg mange meter over gateasfalten, smijarnskrølla armar som greiner mot himmelen. El arból de la vida. Vi køyrer mot sentrum av Managua, og snart er det rad på rad av dei, i alle fargar. Meir markante enn sandinistflagga, dei raude og svarte. Smijarn til glede for folket, jarn frå regimet.