Visse tankemåtar er så oppe i tida blant forfattarar at viss du ikkje kjenner til dei, er det ein god del av den nye litteraturen du rett og slett ikkje vil forstå. Akkurat nå gjeld dette så definitivt den akademiske disiplinen økokritikk. Dette blei klart for meg då eg las igjennom fjorårets norske lyrikkproduksjon. Så mange som ein tredel av samlingane opnar seg for å bli lesne utifrå eit økokritikisk perspektiv.