Teikningane er fantastiske. For det meste heilt utan synlege teikn til liv; tomme bygningar og aude bylandskap i gråtoner og sepia, fanga i eit gotisk augeblink. Nasjonalteatret i plaskande regnvêr, eit imaginært, billig Lambda-kompromiss i grå slaps, eit uhyggeleg smaug frå det gamle Kristiania. Og så nokre Munch-pastisjar, sjølvsagt, slåande presise. Steffen Kverneland sin strek og pensel er, som alltid, uhyggeleg god.